RK Klooster - Agnietenklooster - Centraal Museum

Overgenomen

(Kerk)gebouw

De geschiedenis van het Agnietenklooster begint in 1420. In dat jaar verlaten enkele nonnen het Ceciliaklooster aan de Neude en vestigen zich bij de Nicolaaskerk. Daar werd een klooster gebouwd, waaraan een eeuw later een imposante dubbelkapel werd toegevoegd.

De aanzienlijke oppervlakte wijst erop dat het klooster rijke bewoners herbergde. Het werd dan ook bewoond door vrouwen uit gegoede, adellijke families, die een soort bruidsschat moesten meebrengen. De beschermheilige van het klooster was de heilige Agnes, een heilige die in voor het Christendom de marteldood stierf, waardoor de zusters Agnieten genoemd werden.

Ook na de Reformatie konden de Utrechtse vrouwenkloosters voorlopig voort blijven bestaan, door het enorme kapitaal dat de nonnen vanuit hun adellijke families de stad in pompten. Maar na 1618 was het echt afgelopen met kloosters. Al ruim voor die tijd werden er geen nieuwe nonnen meer toegelaten, zodat je kunt spreken van een sterfhuisconstructie.

Daarna werd het gebouw gebruikt voor de meest uiteenlopende bestemmingen, zoals een zijdespinnerij, tot het schildersatelier en expositieruimte voor de schilder Abraham Willaerts zich er vestigde, die tot de Utrechtse school behoorde. Het schildersgilde vroeg het Utrechtse bestuur om het klooster als tentoonstellingsruimte te gebruiken, wat ook daadwerkelijk werd ingewilligd. Na een jarenlange restauratie werd het klooster uiteindelijk in 1921 in gebruik genomen als Museum.

Tegenwoordig is hier het Centraal Museum gevestigd.

In het jubileumjaar 1988 werd geconstateerd: "Hoewel de voormalige refter en kapel van het Agnietenklooster misschien niet de meest ideale museumzalen vormen, zijn we toch gehecht aan de oudste delen van ons museumcomplex".