RK klooster Alexianen (CFA)
Niet in gebruik

Geen
foto
beschikbaar


Son

Gemeente Son en Breugel
Noord-Brabant

(Kerk)gebouw

Alexianen; Cellebroeders; Lollarden. Afkorting: CFA. Stichtingsjaar: 14e eeuw. Vestiging Nederland: Late Middeleeuwen; 1914. Vertrek uit Nederland: Reformatie; 1958.
Doelstelling: Ziekenzorg.
Geschiedenis: Op het einde van de 13 eeuw waren er groepen vrome mannen en vrouwen die zich, vooral in de stedelijke gebieden van de Nederlanden en het Rijnland bezig hielden met de opvang van lijders aan besmettelijke ziekten en krankzinnigen. Tevens begroeven zij de overledenen. De mannen werden lollarden, bogarden, cellebroeders of cellieten genoemd. De cellezusters of zwartzusters vormden de vrouwelijke tak.
Zij verenigden zich in gemeenschappen die op den duur erkend werden door paus Sixtus IV in 1472. De meeste leden waren lekenbroeders, slechts enkelen priester. Hun regel was die van de H. Augustinus. Ze waren verplicht tot gehoorzaamheid, zuiverheid en armoede. Als patroon namen ze de H. Alexius. Alexius was de zoon van een Romeinse senator die celibatair wilde blijven en zich inzette voor de armen en zieken door zijn leven met hun te delen. Een stichter kent de orde niet. Kerkrechtelijk werden de Alexianen in het begin van de 18e eeuw een diocesane congregatie.
In het huidige Nederland hebben de cellebroeders in de Middeleeuwen en in de 16e eeuw totaan de Reformatie bestaan. In het huidige België was er continuïteit, onderbroken door de Franse revolutie. In de 20e eeuw hebben de broeders Alexianen van 1914-1958 een sanatorium in Son geleid.
De huidige congregatie van de broeders Alexianen kent provincies in België, Duitsland, Engeland/Ierland en de Verenigde Staten. De broeders leiden algemene ziekenhuizen, psychiatrische ziekenhuizen, zorgen voor de opvang van ouderen en daklozen en doen ook missiewerk, met name in Nigeria en Ghana.
Vestiging in het pand te Son: 1914. Patroonheiligen: H. Alexius. Activiteiten: Sanatorium voor turberculose-patiënten.
Geschiedenis: Deze vestiging werd in 1914 geopend. Son en Breugel dankt zijn oprichting aan de neutralliteit van Nederland in de Eerste Wereldoorlog. Het klooster in Boechout (bij Antwerpen) lag in de Duitse vuurlinie en werd bedreigd in de aanvallen op de steden als Lier, Merksem en Duffelt. In het klooster woonde een aantal Hollandse broeders, met familieleden in voornamelijk Brabant. Daarom besloot de Pater (Generale Overste) om een huis in Nederland te openen en daar met de psychiatrische patiënten en broeders vanuit Boechout naar toe te gaan. In de loop van 1914, 1915 keerde alle patiënten weer terug naar Boechout, maar het klooster in Son Breugel was een feit. Later werden er tuberculose-patiënten opgenomen. Toen het aantal TBC-patiënten terugliep, moest men uitkijken naar een andere invulling van het klooster. Men ving toen jongens op via de R.K. Pro Juventute. Dit liep echter fout doordat de kleine groep broeders geen enkele opleiding of ervaring had ten aanzien van het werken met verwaarloosden. Dit was de reden dat het klooster gesloten werd en de broeders naar het toenmalige moederhuis in Boechot gingen. De laatste overste van het Alexianenklooster te Son en Breughel was broeder Anselmus (Gerardus Michaël Kolmeijer, geb. Schiedam 1899), die in 1974 op het kloosterkerkhof van Boechout begraven werd. Son was de enige Nederlandse na-middeleeuwse vestiging van de Alexianen.
Vertrek uit het pand: 1958.

Bronvermelding van het (kerk)gebouw

Boeken
-
Tijdschriften en andere uitgaves
erfgoedcentrum Nederlands Kloosterleven

Orgel locaties

Naam gebouw Plaats Periode
RK klooster Alexianen (CFA) Son -

Orgelhistorie

-

Dispositie

-

Geen
foto
beschikbaar

Bronvermelding van bovenstaand orgel

Boeken
Geen informatie aanwezig
Tijdschriften en andere uitgaves
Geen informatie aanwezig
Laatste update: 2016-12-06 18:11:57