RK klooster Zrs Dochters van Onze Lieve Vrouw van het H Hart (FDNSC; FDNaSC) - klooster Casa Nova

Niet in gebruik

(Kerk)gebouw

Voor de altijddurende aanbidding van het Allerheiligste Sacrament werden de Zusters Dochters van Jezus' Heilig Hart (Zrs Kanunnikessen) uit Berchem-Antwerpen gevraagd.

Het contract met de congregatie werd op 31 juli 1912 getekend, waarin het bestuur zich verplichtte tot de bouw van een klooster en een speciale kapel in de bedevaartskerk - Cenakelkerk ten behoeve van de altijddurende aanbidding.

Op zondag 11 oktober 1914 kwamen zestien zusters uit Antwerpen over, gevlucht na het bombardement van de stad. Het klooster stond nog in de steigers. Zij konden voorlopig terecht in het pensionaat van klooster Mariënthal van de Duitse Zusters van Liefde in Groesbeek. Het verblijf in Groesbeek duurde slechts enkele maanden. De zusters betrokken op 6 januari 1915 onder leiding van overste Soeur Marguerite Marie du Sacré Coeur het door mgr. Van Son ingewijde klooster dat zij “Het klooster op de Sionsberg” noemden (het klooster werd op 23 maart 1928 onder leiding van overste Godelieve betrokken ??).

Het klooster was wit geschilderd van buiten. De zusters werden naar de kleur wit van hun habijt en niet naar die van de buitenmuren ook wel Witte Zusters genoemd. Zij namen de zorg op zich voor de Cenakelkerk, de Aanbiddingskapel, de sacristie, de altaarkleden en de liturgische gewaden van de priesters. Zij maakten ook paramenten volgens tekeningen van Piet Gerrits zowel voor de Cenakelkerk als ook voor andere parochiekerken.

De belangrijkste bezigheid van de zusters was echter de altijddurende aanbidding van het Allerheiligste Sacrament en van het Heilig Hart van Jezus in de Aanbiddingskapel van de Cenakelkerk.

Uit dankbaarheid voor de Aanbiddingskapel en het klooster schonken de zusters in februari 1916 een dof zilveren kelk aan het kerkbestuur voor gebruik in de Cenakelkerk. De kelk was een ontwerp van Piet Gerrits.

Het bestuur wilde al in 1915 graag een pelgrimshuis zoals in Jeruzalem openen.

Het klooster werd door architect Jan Stuyt aangepast voor de ontvangst van pelgrims. Hij ontwiep een extra verdieding met een gastenverblijf met veertig slaapkamers, een eetzaal en een recreatiezaal. De naam Dochters Looft den Heer werd vervangen door de naam pelgrimshuis Casa Nova en op 6 mei 1928 zegende mgr Diepen het gastenverblijf in.

De Zusters Gezelschap der Dochters van Jezus’ Heilig Hart hadden het intussen moeilijk. Zij spraken Frans, bleven vreemden voor de parochianen en beschikten niet over voldoende inkomsten om de huurprijs voor hun klooster, het honorarium voor rector Suijs en de premies voor de verzekeringen te kunnen betalen. Het waren slotzusters die geen geld konden verdienen in het onderwijs of de gezondheidszorg. Zij moesten leven van hun beperkte inkomsten en aalmoezen en konden geen beroep doen op het moederhuis in Antwerpen. Het bestuur kwam de zusters verder tegemoet, maar onvoldoende. Er ontstonden daarop onaangenaamheden tussen pastoor en zusters. Suijs verlangde namelijk dat de zusters pelgrims gingen verzorgen. Hij was van mening dat zij daarmee dan voldoende geld konden verdienen.

De zusters weigerden het verzorgen van pelgrims te verenigen met hun contemplatieve leven en kwamen tot de conclusie dat de beste oplossing was dat zij vertrokken.

Zij mochten tot 1 april 1928 in hun klooster blijven wonen. In de tussentijd konden zij elders een nieuw onderkomen bouwen. Op 23 maart 1928 vertrokken de zusters naar hun nieuwe klooster Koningsgaard in Berg en Dal.